صبا به شوق در ایوان شهریار   آمد

که خیز و سر به در از دخمه کن بهار آمد…

به شهر چند نشینی شکسته    دل برخیز

که  باغ   و  بیشه شمران شکوفه زار آمد

بسان دختر چادر نشین  صــــــحرایی

عــــــــروس  لاله   به  دامان کوهسار آمد …

به دور جام می ام داد دل بــــده ساقی

چها    که  بر   سرم از دور روزگار آمد

به پای ساز صبا شعر شهریار ای ترک

بخوان    که  عیدی    عشاق   بیقرار آمد